Μια Αναπνοή ΙΙ – Άποψη/Ανάλυση
Γράφει η Μαριτίνη Δημοπούλου«Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες ονομάζονταν ″ψυχές″, καθώς πιστευόταν ότι ήταν οι ψυχές των νεκρών. Η αρχαία ελληνική ονομασία της πεταλούδας είναι ″ψυχή″. Η λέξη ″ψυχή″, προέρχεται από το ρήμα «ψύχω» δηλαδή «φυσώ», «πνέω», «αναπνέω». Κυριολεκτικά σημαίνει «ψυχρή πνοή» δηλαδή την ύστατη ένδειξη ζωής που γίνεται αισθητή με την Αναπνοή…»(Από την επεξήγηση στην αρχή του βιβλίου)Η διαφορετικότητα είναι αυτό που ξεχωρίζει κάποιον από έναν άλλο.Και τι κάνει τελικά διαφορετικό ένα ανάγνωσμα; Η ψυχή; Η αγάπη γι’ αυτό; Η πρωτοτυπία; Ο μόχθος; Πιθανότατα όλα μαζί και πολλά άλλα ακόμη.Εξαιρετική γραφή, αναγνώρισα την αλλαγή τεχνικής της συγγραφέως από το πρώτο μέρος, το οποίο έχω αναφερθεί σε αυτό στην πρωταρχική μου άποψη, αποκαλώντας το σαν έναν ″πρόλογο″. Διότι όλα ξεκινούν από αυτό εδώ, αφενός επειδή στο δεύτερο μέρος γνωρίζεις και τους υπόλοιπους οι οποίοι θα παίξουν σημαντικό ρόλο στα βιβλία και στην εξέλιξη και αφετέρου, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν πρόκειται για ένα απλό ανάγνωσμα. Γλαφυρό, δημιουργώντας σου ζωντανές εικόνες, ενώ δεν λείπει το λυρικό στοιχείο σε ορισμένα σημεία (τόσο όσο), αλλά και ο πιο κοφτός λόγος, ανάλογα τις σκηνές. Θα γελάσεις, θα νευριάσεις, θα ταραχτείς,…
